Witam,

piszę w sprawie mojego trzyletniego synka. Mieszkamy w Londynie i od września zaczął chodzić tutaj na trzy godziny do przedszkolackie. W przedszkolu panie uważają, że nie mam powodów do niepokoju, mimo że zaobserwowały, że ma problem z koncentracją (nie potrafi na dłużej zainteresować się jakaś zabawa) oraz woli bawić się sam lub ze swoją opiekunka niż z innymi dziećmi, które tylko obserwuje z boku. Pani w przedszkolu powtarza mi, że to kwestia czasu i wszystko będzie w porządku, ale mimo to martwię się, ponieważ te same problemy w przedszkolu ma syn mojej koleżanki i tam opiekunka od razu powiedziała, że zaleca konsultacje ze specjalistą, bo uważa te objawy za niepokojące. Ja sama nie wiem już, co mam myśleć. Z jednej strony mam świadomość ze brak aktywności w przedszkolu możne wynikać z nierozumienia języka (przedszkole angielskie, a w domu rozmawiamy z nim głownie po polsku), a z drugiej strony moje obawy są spowodowane tym, że ja jestem epileptykiem i przez całą ciążę brałam leki przeciwpadaczkowa. Ciąża przebiegała bez większych problemów, z tym, że dwa razy miałam atak. Mały urodził się zdrowy i nie miał żadnych niepokojących objawowość to zauważyłam, że jest bardziej nerwowy na tle innych dzieci. Gdy się denerwuje macha rekami jakby chciał odlecieć. Czy na podstawie tego, co opisałam można coś wywnioskować? Proszę o pomoc.

Joanna