Chciałabym się poradzić w sprawie karmienia piersią, ponieważ martwię
się, że coś może się stać mojemu dziecku.

Więc tak: urodziłam wcześniaka przez cesarskie cięcie w 35 tygodniu ciąży. Oleńka ważyła 2450 g gdy się urodziła, wychodząc ze szpitala miała 2300 g. Leżała w inkubatorze. Na początku karmili ją sztucznym pokarmem, a gdy mi pojawił się pokarm, odciągałam go laktatorem i zanosiłam, żeby dawali jej moje mleko. I tak przez 2 miesiące. Karmiłam ją odciąganym mlekiem. Miała kolki, męczyła się. Zmieniłam jej mleko na jakiś czas na samo sztuczne, ale było bez zmian, więc wróciłam do swojego odciąganego.

Odciągałam, bo na początku ona nie miała siły ciągnąć mojej piersi, ale to było takie meczące, że marzyłam o tym, żeby zaczęła mi ciągnąć.
Dopiero od jakichś 3 tygodni karmię ją tylko swoim mlekiem, prosto z piersi, bo widzę że ładnie już mi ciągnie. Jednak nie jestem pewna, czy się najada. Wtedy widziałam, ile zjadła z butelki i jadła rzadziej (co 3h), teraz karmię ją nawet co godzinę, półtorej, a nawet częściej ją dostawiam, bo boję się, żeby nie była głodna.

Córka mało płacze, tak jakby niby była najedzona, ale nie jestem pewna. Na dodatek, przez ten czas kiedy karmię ją prosto z piersi ona mało przybrała na wadze. Ostatnio w ciągu tygodnia tylko 50 g.

Mam wyrzuty sumienia, że głodzę własne dziecko, ale nie mam sumienia też dać jej tego sztucznego mleka. Tak bardzo bym chciała karmić prosto z piersi.

Co Pani myśli o tej sytuacji? Bo ja zachodzę w głowę i po nocach spać nie mogę. Mała waży aktualnie 4480 g, a ma 3 miesiące. Boję się, że to malutko. Wszystkie inne dzieci wydają mi się takie wielkie w porównaniu do niej, a są w tym samym wieku.
Już nie wiem co myśleć.

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Pozdrawiam,
Michalina