Droga Pani Bożeno,

Zachowanie Synka jest bardzo niepokojące i należy natychmiast rozpocząć terapię. W takich sytuacjach stawiamy diagnozę zagrożenia autyzmem i rozpoczynamy intensywną terapię, by nienormatywne zachowania się nie utrwaliły. Słusznie, że zrezygnowaliście Państwo z telewizji. Radzę, albo usunąć z domu telewizor, albo wymontować z niego jakąś część, by nikt z opiekunów dziecka nie uległ pokusie przy karmieniu, czy ubieraniu. 
Jeżeli chce Pani, by dziecko stopniowo akceptowało inne niż miksowane posiłki trzeba pilnować stałych godzin, nie dawać dziecku jedzenia między posiłkami, do picia podawać herbatkę z pokrzywy.
Najważniejsze zalecenia do pracy terapeutycznej to słuchanie wypowiedzi językowych program: "Słucham i uczę się mówić", najpierw "Samogłoski i wykrzyknienia" oraz "Wyrażenia dźwiękonaśladowcze" 20 minut dziennie (www.arson.pl). Istotne, by dziecko słuchało w słuchawkach, w celu eliminacji innych bodźców słuchowych. Słuchanie można podzielić na dwie lub trzy sesje. Do ćwiczenia powtarzania samogłosek można zastosować układankę "Gdzie jest A?" (www.konferencje-logopedyczne.pl).
Ogólne zasady programu słuchowego są następujące:
1. Słuchać należy ZAWSZE w słuchawkach.
2. Rozpoczynamy od samogłosek i wykrzyknień oraz wyrażeń dźwiękonaśladowczych. Podczas słuchania dziecko powinno oglądać ilustracje w książeczce, co oznacza, że dorosły musi także słyszeć i odwracać kartkę. Oczekujemy powtórzeń podczas słuchania, ale najważniejsze jest powtarzanie w ciągu dnia w różnych sytuacjach. Dążymy bowiem do użycia języka, a nie tylko do reprodukcji.
3. W zależności od wieku dziecka program trwa 10-15-20-30 minut dziennie. Można te sesje podzielić na 5 minutowe stymulacje.
Aby dziecko współpracowało z drugą osobą trzeba wypracować pole wspólnej uwagi podczas 20 minutowych zabaw przy stoliku. Może to być np. dobieranie parami takich samych obrazków oraz ćwiczenia słuchowe z użyciem zabawkowych zwierzątek. Ćwiczenia słuchowe - śpiewanie dwóch wersów zwrotki piosenki do zabawki i poruszanie rytmiczne zabawką (zawsze w taki sam sposób) np. Zuzia lala nieduża, a na dodatek cała ze szmatek i Wio koniku, a jak się postarasz na kolację dojedziemy akurat i Uciekaj myszko do dziury, bo cię tu złapie kot bury. Po kilkunastu powtórzeniach śpiewamy dwa wersy piosenki i oczekujemy, że dziecko weźmie do ręki właściwą zabawkę poruszając nią.
Warto udać się do specjalisty, który określi rozwój funkcji poznawczych, opracuje program stymulacji i pokaże jak pracować. Terapeutów metody krakowskiej znajdzie Pani na stronie www.szkolakrakowska.pl.

Serdecznie pozdrawiam
JAgoda Cieszyńska