Witam serdecznie,
Proszę o poradę w sprawie wychowania dziecka czterojęzycznego, czy w moim wypadku jest to możliwe? Jestem Polką, a mój mąż Algierczykiem. Poznaliśmy się we Włoszech, tu urodziła się trójka naszych dzieci. W domu urzęduje język włoski. Po latach zdałam sobie sprawę z popełnionego przez nas błędu i ogarnął mnie żal i wyrzuty sumienia, że nie uczyłam dzieci mówić po polsku. Dzieci nie mogły porozumieć się z dziadkami i rodziną moją i męża. Postanowiliśmy to nadrobić. Ja w wolnym czasie uczę dzieci języka polskiego, a mąż arabskiego. Jeździmy na wakacje do Polski i do Algierii, i tam też szlifują języki. W chwili obecnej syn, który ma 13 lat, i dwie córki: 10 lat i 9 lat potrafią porozumieć się po polsku prostymi zdaniami. W domu między sobą nadal mówimy po włosku. W zeszłym roku przeprowadziliśmy się do Francji. Dzieci zaadoptowały się w szkole francuskiej i po roku intensywnej nauki mówią i piszą po francusku. W domu nadal mówimy po włosku. Tutaj we Francji urodziło się nasze czwarte dziecko. W tej chwili synek ma 11 miesięcy i mam dylemat. Chciałabym aby synek od początku uczył się polskiego aby uniknać sytuacji jaka spotkała rodzeństwo. Decydując się na ten krok mąż mówiłby do syna po arabsku, a ja po polsku. Problem polega na tym, że w rodzinie jest czwarty wspólny język włoski. Czy to nie za dużo dla dziecka? W przyszłości jak pójdzie do szkoły czeka go język francuski. W jakim języku ma się porozumiewać z rodzeństwem? Proszę mi pomóc rozwiązać ten problem.

Aneta