Witam!
Nasz problem zaczął się właściwie zaraz po narodzinach synka - usypialiśmy go godzinami, na różne sposoby, czasem działały, czasem nie. Po jakimś miesiącu wypracowaliśmy sobie system usypiania - bujanie na rękach i muzyka relaksacyjna w tle. Po roku synek był już stanowczo za ciężki na takie usypianie, miał chyba rok i 2 miesiące jak przenieśliśmy go do \"dorosłego\" łóżka i postanowiłam spróbować usypiać go w łóżku. Codziennie powtarzaliśmy ten sam rytuał usypiania - kąpiel, czytanie książeczki, mleko, gaszenie lampki i leżałam z nim w łóżku, aż zaśnie - czasem pół godziny, czasem ponad godzinę. On przez ten czas turlał się po mnie, skakał, walił nogami w ścianę, szczypał mnie, aż usnął. Dość szybko załapał ten sposób usypiania, jednak po pewnym czasie było coraz trudniej - obecnie doszło do tego, że na łóżko reaguje histerycznie, zgaszenie światła jest równoznaczne z wielkim płaczem (nie boi się ciemności), nikt nie może go uśpić, tylko ja, bo inaczej drze się jak opętany, aż się krztusi. A jak obudzi się w nocy, to kiedyś przychodził sam do naszego łóżka, a teraz płacze znowu histerycznie i pokazuje mi palcem, że powinnam być w jego łóżeczku. Nie wiem już, co robić, wypróbowaliśmy już wszystkie wyciszacze i nic nie działa. Nie chcę nauczyć go zasypiania samodzielnego, skoro mnie potrzebuje wieczorem, ale nie wiem również, jak sprawić, żeby zasypiał spokojny, zrelaksowany. Jestem już sfrustrowana tą sytuacją i jak przychodzi wieczór, to już się denerwuję, co będzie.
Myślę, że istotną informacją będzie to, że na drzemkę popołudniową zasypia w dosłownie 5 minut bujany na fotelu bujanym - wieczorem ten sposób wywołuje płacz.
Bardzo proszę o jakieś wskazówki.
Anna