Witam serdecznie!
Zwracam się do Pani, bowiem przeczytałam książkę "Wczesna interwencja terapeutyczna (...)" i wiem, że jest Pani ekspertem w dziedzinie logopedii. Mimo że jestem pedagogiem, nie znam się aż tak dobrze na psychologii rozwojowej, a zwłaszcza na logopedii, dlatego proszę Panią o wyjaśnienie... Otóż, moja starsza córka bardzo wcześnie zaczęła mówić poprawnie (3 latka). Używa bardzo "mądrych" słów, mimo że jej rozwój ruchowy był trochę opóźniony (do pół roku po urodzeniu się wyrównał). Córka nie ma wad wymowy, w wieku ok. 3 lat zaczęła mówić "r", wcześniej niż inne dzieci mówiła pełnymi zdaniami itp. Mój synek natomiast (10 miesięcy) dobrze rozwija się ruchowo, nie "mówi" jeszcze tak jak córka w tym wieku (ale ogólnie mowa jest w porządku wg mnie), natomiast co zaskakujące - mówi "r" - nie ma górnych jedynek, a jednak opiera język na dziąśle (czy podniebieniu - nie jestem w stanie dokładnie określić) i widzę drgania języka. Potrafi tak stale bawić się językiem. Cieszę się, że ma sprawny aparat mowy. Ale proszę o odpowiedź, czy to jest rzadki przypadek czy to ma prawo się zdarzyć? Czy taka sprawność jest genetyczna (córka szybko mówiła), bo dotąd ani nie słyszałam, ani nie czytałam o czymś takim. Trochę się obawiam, że w przyszłości, gdy wyrżną się ząbki, będzie dalej opierał język na dziąśle, a nie na zębach i umiejętność zaniknie, a nawet zamieni się w wadę - czy słusznie?

Aleksandra