Dzień dobry,
Jestem matką 23-miesięcznego Ignasia. Synek nie mówi, nawet najprostszych słów typu "mama", "tata" czy "baba". Natomiast powtarza czasami wyrazy, które usłyszy, wymawia je wtedy dość wyraźnie. Kiedy mówi "pa pa" nie wykonuje gestu ręką, kiedyś umiał robić "kra, kra, sroczka kaszkę ważyła", ale teraz nie umie. Tak było też z wspomnianym "pa pa" i kilkoma innymi czynnościami. Synek jest dzieckiem bardzo wesołym i spostrzegawczym. Na spacerze zwraca uwagę na wiele znaków drogowych, słupów, samochodów i bardzo im się przygląda, także psom i napotkanym innym zwierzętom. Ale zachęcony aby powiedział jak robi piesek czy kotek, nie powtórzy za mną, choć słyszał już nie jeden raz. Kiedy ja naśladuję zwierzęta, to lubi słuchać i uśmiecha się wtedy, ale nie powtarza. Dodam jeszcze, że bardzo lubi spacery i kiedy wraca do domu to płacze, nawet już na sam widok domu. Lubi przeglądać książeczki, ale tylko przeglądać i to nie za długo. Lubi kiedy recytuje mu wiersze i ma nawet ulubione cytaty. Czasami się przytula, ale nie umie dać "buzi", lubi dzieci, ale starsze (bo wśród nich przebywa), bawi się z nimi chętnie, ale też nie za długo. Zabawki też specjalnie go nie interesują, a na klocki w ogóle nie zwraca uwagi, także o budowaniu jakichkolwiek wież nie ma mowy, nie umie też dopasować figur do otworów o takim samym kształcie. Bardzo dużo biega, szczególnie w kółko śmiejąc się wtedy w głos lub gadając po swojemu. W ogóle dużo mówi w niezrozumiałym dla nas swoim języku. Lubi też brać jakiś przedmiot typu łyżka, ołówek, albo klocek i wymachiwać nim. Jest przy tym bardzo skupiony i na nic nie reaguje. Dodam jeszcze iż zawsze zwracamy się do niego po imieniu, a on nie reaguje na swoje imię prawie zawsze. Zawsze coś robi, czemuś się przygląda, gada po swojemu, ale są też chwile, gdy siedzi zamyślony i trudno go od tego oderwać. Jest dzieckiem śmiejącym się, uśmiecha się do nas na powitanie i odpowiada uśmiechem na uśmiech. Czasami daje cześć. Ignaś bardzo rzadko ogląda telewizję, maksymalnie 10-20 minut dziennie (ograniczam mu, ale jego bajki szybko nudzą, chyba że są śpiewane), lubi za to słuchać piosenek, ale nie tańczy przy muzyce. Ma swoje ulubione piosenki, na które reaguje uśmiechem. Lubi patrzeć kiedy tańczę ja albo ktoś inny. W domu interesuje go wszystko, aktualnie zajmuje się trzaskaniem drzwiami albo wyrzucaniem z szafki przyborów kuchennych. W nocy budzi się kilka razy, a zasypia dopiero jak dostanie coś do picia. Dużo pije zwłaszcza w nocy, w ogóle mam wrażenie, że butelka go uspokaja. Sam nie je, ale to ja go tak nauczyłam. Nie jest specjalnie zazdrosny o malutką siostrzyczkę, ale nie rozumie, że nie mogę z nim iść, kiedy karmię albo przewijam dziecko. Przygląda się siostrze, dotyka, kiedyś umiał ją głaskać, ale teraz nie umie albo nie chce. Kiedy jest głodny prowadzi mnie do kuchni, jak chce mu się pić daje butelkę albo też ciągnie mnie za rękę do kuchni. Nie pokazuje palcem tylko kładzie mi rękę na tym co chce, jeśli to coś jest w jego zasięgu to mi przynosi.
Bardzo się martwię moim synkiem. Wiem, że nie rozwija się jak jego rówieśnicy. Boję się usłyszeć diagnozę, w poradni mamy wyznaczony termin na pierwsze spotkanie dopiero za miesiąc. Dużo czytałam na forach o takich dzieciach jak mój synek i prawie w każdym przypadku była tam mowa o autyzmie. Dużo wiem o tej chorobie i bardzo się boję, że mojego synka tez to spotkało. Bardzo proszę o pomoc i o wskazówki co powinnam robić przez ten miesiąc czekania na wizytę w poradni.
Katarzyna