Witam,
Mam problem ze swoją wspaniałą córką, jestem z mężem po rozwodzie, mieszkam z dzieckiem w innym mieście. Ojciec odzywa się do malutkiej raz na jakiś czas, a podczas rozmowy jedynie o co pyta to: kiedy mama puści cię do mnie? Nie utrudniałam kontaktów do tej pory, sam je ogranicza przyjeżdżając po córkę raz na dwa- trzy tygodnie i zabierając ją na weekend, a w czasie kiedy się nie widzą dzwoni raz czy dwa. Ponadto nigdy nie wiem kiedy ją weźmie. Po powrocie córka (dodam, że Julka szanuje tatę i dobrze o nim mówi) staje się płaczliwa, smutna, nie chce ze mną rozmawiać, a po ostatniej wizycie zaczęła budzić się w nocy, nie może spać, nie potrafi się skoncentrować, ma problemy z pamięcią, np. w drodze powrotnej od babci nie pamięta gdzie byliśmy. Zaczęła mieć problemy z jedzeniem, posiłek je godzinę. Wydaje mi się, że nie jestem złą matką, poświęcam czas córce, ale też uczę ją zasad, u ojca nie ma żadnych zasad, zakazów, może robić to co chce i jak chce. Nie potrafię przetłumaczyć byłemu mężowi, że robi jej krzywdę tym, że na wszystko jej pozwala. Ma takie same prawa jak ja do opieki nad dzieckiem, rozwiedliśmy się za porozumieniem stron, jednak głównym problemem był alkohol. Teraz też się zdarza, że obieca córce, że przyjedzie po nią, a kiedy do niego dzwonię, że ona już czeka, to on jest pijany. Mała myśli, że ja jej nie chce puścić, jest smutna, nie chce się rozpakować, czeka w oknie... Po jakimś czasie odzywa się do niej i przeprasza, że nie mógł przyjechać, ona mu wybacza, a mnie męczy i denerwuje taka sytuacja. Nie wiem co mam robić aby Julka odzyskała spokój i czerpała radość z tego, że jest dzieckiem. Wiem, że kocha tatę, ale nie wiem jak jej pomóc zrozumieć, że to wszystko jest dla naszego dobra. Jak rozwiązać problem z widywaniem się ojca z córką? Jak dotrzeć do dziecka? Proszę o pomoc.
Pozdrawiam.

Renata