Warszawa

Porady naszych Ekspertów

3-latek bije

Witam,
Mam synka, który skończy trzy latka w styczniu. Wydaje mi się, że rozwija się dobrze, powiedziałabym w swoim czasie, obecnie uczy się sikać do ubikacji (nie chce siadać na nocnik), mówi coraz więcej, uczy się kolorów, cyferek, bardzo lubi samochodziki. Ma swoja podusię, z którą chodzi spać.
Oskar chodzi do żłobka, a od przyszłego roku idzie do przedszkola. Zaczęłam dostawać sygnały, że bije i zaczepia dzieci, nie potrafi przejść obojętnie, zazwyczaj wygląda to tak, że podbiegnie, popchnie i biegnie dalej, złości się kiedy coś nie jest po jego myśli, albo jeżeli czegoś mu zabraniamy. Ostatnio powiedziano mi, że upatrzył sobie jedno dziecko w żłobku, słabsze od niego, które cały czas zaczepia. Nie ma kontaktów z innymi dziećmi poza żłobkiem, jedynie z kuzynem od czasu do czasu, który jest w jego wieku i zauważyłam podobne zachowanie u niego tj. popychanie, zaczepianie. Czasami ma wrażenie, że to jego taki typ zabawy.
Potrafi również położyć zabawkę i bez powodu ją kopnąć, myślę, że naśladuje tutaj postać z bajki, którą uwielbia tj. "Kung-fu Panda" - dzieci naśladują, więc myślę, że to jest powodem również.
Ogólnie jesteśmy normalną rodziną, choć nie ukrywam, że oboje z mężem nie jesteśmy osobami cierpliwymi, ja pracuję nad tym, ale jestem nerwowa.
Jeśli wykona jakieś zadanie dobrze, pochwali się nam czymś zawsze go nagradzamy brawami i chwalimy.
Proszę o radę jak dalej postępować, aby mały się poprawił, może to taki okres buntu?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Marta
dr Agnieszka Sokołowska - Pedagog specjalny

dr Agnieszka Sokołowska

Pedagog specjalny

Odpowiedź:

Dzień dobry pani Marto,

Myślę, że Pani przypuszczenia na temat przyczyn niewłaściwych zachowań Oskara są słuszne. Jest Pani mądrą i uważną mamą. Brawo!
Odnosząc się do informacji z Pani listu, można wskazać kilka powodów, z których każdy jest równie istotny:
1. wiek dziecka/okres buntu, przekory - tak, małym dzieciom trudno jest czekać, być cierpliwym, łatwo ulegają frustracji, którą potrzebują natychmiast rozładować.
2. dziedziczenie temperamentu - tak, wiele cech temperamentu, jak impulsywność, wybuchowość jest przekazywana pokoleniowo, niemniej dzieci też nabywają wzorców zachowań, obserwując sposoby reagowania innych ludzi, w tym rodziców
3. rówieśnicze modelowanie zachowań - obserwacja zachowań kuzyna i nieprawidłowo dobrany do wieku dziecka film kształtują w nim niewłaściwy sposób myślenia o sposobach reagowania.
Oskar dopiero uczy się jak należy traktować innych, jak każdy nie narodził się wyposażony w umiejętności społeczne, tego dopiero uczą inni ludzie. Nie powinni więc Państwo lekceważyć obserwacji zgłaszanych w żłobku. Teraz właśnie jest dobry moment, by niewłaściwe tendencje zdusić w zarodku. Należy z nim nie tylko rozmawiać i opowiadać, że kogoś boli, że to niemiłe, ale też zawrzeć kontrakt - za każdym razem, kiedy Pani w żłobku powie mamie, że nikogo nie popchnąłeś, że ładnie bawiłeś się z dziećmi idziemy na lody/dostajesz cukierka itp.
 
W modelowaniu właściwych postaw społecznych pomogą Państwu zdobycze kultury - filmy i książki dla dzieci. Muszą być jednak dobrane adekwatnie do wieku. Film "Kung-fu Panda" jest fantastyczny, mądry, pokazuje walkę dobra ze złem, do tego akcja jest dynamiczna... jednakże zrozumienie tak skomplikowanej i wielokrotnie szybko zmieniającej się fabuły przerasta możliwości poznawcze 2-3 latka. Z prezentowanych obrazów może wyciągać wnioski całkowicie niezgodne z przesłaniem filmu i uznać, że bicie się jest super fajne i podoba się kolegom. Jak Pani napisała - on trochę patrzy na to bicie i popychanie jak na rodzaj zabawy.
Nie powinien więc to być jego ulubiony film. Polecam go raczej dla 5-6 latków. Natomiast dla chłopca w wieku Oskara jak najbardziej kanały telewizyjne Mini-mini czy Polsat Jim-Jam, Bolek i Lolek, Reksio, Bob Budowniczy, Strażak Sam itp. a z filmów  pełnometrażowych np. "Gdzie jest Nemo", "Dzwoneczek", "Auta" (ale nie "Auta 2").
 
Niektóre z tych filmów  mogą się dorosłym wydać nudne. Jednakże dla dzieci 3-letnich są super.
Codziennie na dobranoc niedługa, ale mądra książeczka do czytania - obowiązkowo!
 
Serdecznie pozdrawiam i życzę sukcesów!
 
Agnieszka Sokołowska-Kasperiuk

Lubisz CzasDzieci.pl?  Polub nas na Facebooku!

Komentarze

Zastanawiam się tylko nad behawioralnym systemem nagradzania 3 -latka. Bałabym się, że może wywołać więcej skutków ubocznych, niż pozytywnych rezultatów. Szczególnie z uwagi na kilkugodzinne odroczenie nagrody bądź kary. Jeśli dajmy na to dziecko popchnie kolegę o 8 rano a o 16 usłyszy od mamy, że nie pójdziemy na lody, bo popchnąłeś kolegę przy śniadaniu, to może być dla dziecka niezłą abstrakcją. Poza tym 3 latek nie jest w stanie świadomie kontrolować swojego zachowania przez cały dzień, pamiętając o czekającej go nagrodzie. Być może to tylko moje uprzedzenie do behawioryzmu w wychowaniu, które bardziej przypomina tresurę, niż świadome wpływanie na postawy i przekonania małego człowieka.

dodany: 2014-09-12 23:39:03, przez: Marietta


Portal CzasDzieci.pl ma przyjemność współpracować z gronem ekspertów, jednak często problemy wymagają pilnej lub dodatkowej porady medycznej. CzasDzieci.pl nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z zastosowania informacji zawartych w niniejszym serwisie. Zalecamy bezpośredni kontakt ze specjalistą w celu konsultacji danego problemu. Po zgłoszeniu pytania, zostanie ono po akceptacji redakcji umieszczone wraz z odpowiedzią konkretnego eksperta.

Przeczytaj również

Warto zobaczyć