Mam problem z pozostawieniem mojej 2-letniej córki (jedynaczki) samej nawet na czas mojego wyjścia do łazienki. Przebywamy za granicą, sama opiekuję się córką, mąż pracuje cały dzień poza domem. Gdziekolwiek chcę wyjść - do łazienki, do ogrodu aby wywiesić pranie czy zapalić - zawsze tłumaczę, że "idę tu i tu, wracam za chwilkę, będziesz widziała mamę przez okno" itp. - córka odrywa się zaraz od zabawy i woła "ja teś". Gdy jesteśmy u znajomych córka bawi się tam z innymi dziećmi, pod warunkiem że ja siedzę obok niej. Do tej pory karmię też córkę piersią. Zaczyna mnie irytować taki rodzaj "przywiązania": nie mogę się ruszyć na krok bez dziecka, a tym samym wszelkie prace zajmują mi dwa razy więcej czasu, nie wspominam o chwilach dla siebie, bo córka nie pobawi się sama, jeśli nie ma mnie obok- czy wypiciu kawy u znajomych, gdzie cała wizytę spędzam w pokoju dzieci znajomych obok swojej pociechy. Proszę o radę jak "odkleić" córkę od siebie, aby była bardziej samodzielna? Dodam tylko, że piszę tego posta z córką na kolanach, bo jak tylko zauważyła, że zajęłam się czymś innym niż jej osobą od razu przybiegła do mnie na zasadzie "ja teś".

Magdalena