Witam, może będę powielać temat, ale mam obawy, że z moim 3,5 letnim synkiem może być coś nie tak, a mianowicie, że może być dzieckiem autystycznym. Mały urodził się przez cesarskie cięcie, uzyskał 10 pkt Apgar, w 3 miesiącu życia zdiagnozowano u niego wzmożone napięcie mięśniowe - wyginał się jak rogalik i miał wysunięty języczek, przez 9 mies jeździliśmy na rehabilitację.
Siedzenie, chodzenie nie odbiegało od norm, jako niemowlak, starszak kilka razy miał zapalenie ucha na które dostawał antybiotyki. Jako 2 miesięczne niemowie, był operowany z powodu uwięźniętej przepukliny. Jako niemowlę, był spokojnym dzieckiem, jadł, spał, obserwował. Jako starszy maluch był i do tej pory jest bardzo żywym dzieckiem, wszędzie go pełno, lubi a wręcz uwielbia dawać całusy, uwielbia się tulić, wszystko rozumie, ale nie mówi. Nie chce mówić, mówi kilka słów jak mama, tata, dziadziu, ja, tam, hał hał na pieska, huhu na ptaszki, lala na swoją siostrę i na babcię. Kiedyś mówił baba, ale przestał na rzecz lali. Synek jest bardzo upartym dzieckiem, ale bardzo martwi mnie jego awersja do mowy, zaczęliśmy chodzić do logopedy na razie mamy ćwiczenia języka, ale mały w stosunku do obcych jest bardzo wstydliwy? Ostatnio całą jego uwagę skupiały zabawki w pokoju logopedycznym, o powtarzaniu nie ma w ogóle mowy.
Mały mimo, że ma 3,5 roku dopiero od ok 10 miesięcy nie nosi pieluchy w ciągu dnia, natomiast do tej pory zakładamy mu pieluchę na noc. Robiliśmy badania, z których wynikało, że z nerkami wszystko jest dobrze. Mam wrażenie, że on nie chce mówić, bo mu tak dobrze. Kilka razy wyrwało mu się jakieś słowo w spontanicznej zabawie, ale jak prosiliśmy, żeby powtórzył ponownie wówczas się obraża i nic nie można z niego wyciągnąć.
W ubiegłym roku chodził do przedszkola, ale był to okres 3 tygodni, panie skarżyły się, że brzydko je, że bije dzieci. Po tygodniu choroby kiedy wrócił do grupy zaczął się moczyć nawet 3, 4 razy w ciągu dnia, dlatego wypisaliśmy go. W tym roku jest również zapisany i obawiam się powtórki. Mały bardzo lubi "walczyć" ze swoimi rękami, taka forma zabawy. Nie lubi natomiast przebywać w dużych skupiskach jak kościół, festyny, zatyka wówczas uszy i reaguje płaczem. Zapisaliśmy się do psychologa i psychiatry dziecięcego, ale terminy są tak odległe, a mnie zjada niepokój, dlatego bardzo proszę o informacje, czy podane przeze mnie informację, mogą świadczyć o poważnych zaburzeniach i dot. autyzmu, czy jakiś innych zaburzeniach np. emocjonalnych? Chciałam dodać, że mały wychowywany jest w pełnej rodzinie, ma kochający rodziców i dziadków, którzy również poświęcają mu dużo uwagi i czasu. Niemniej, między mną a mężem w przeszłości często, a także obecnie chociaż bardzo sporadycznie dochodziło do konfliktów, więc czasami atmosfera nie była dobra, niestety dzieci również to odczuwały. Dlatego obawiam się, że może również to może wpłynąć na mowę i zachowanie małego. Pozdrawiam.

Pytanie przesłała Pani Agnieszka